Monika Żeromska, córka Stefana Żeromskiego nie była fanką wykonywania ilustracji do książek przez osoby inne, niż sam autor. Twierdziła, że ta sama scena może być interpretowana przez różne sposoby, przez różne osoby, a tak naprawdę tylko twórca tekstu zna dokładny obraz poszczególnych fragmentów. Pomimo tego wykonała kilka rysunków powiązanych z takimi dziełami swojego ojca, jak: ,,Wierna rzeka'', ,,Syzyfowe prace'' czy ,,Wiatr od morza''. 

Ostatnia z wymienionych książek, wydana w 1922 roku, stanowi zbiór niepowiązanych ze sobą form literackich, takich jak opowiadania, bajki, biografie, reportaże czy relacje historyczne. Ich wspólnym elementem jest motyw Pomorza. Monika Żeromska stworzyła kilka ilustracji do utworu. Był jej szczególnie bliski, ponieważ ojciec zadedykował córce swoje dzieło.

Jedna z ilustracji nawiązuje do rozdziału opisującego historię Krystyny Ceynowej,  ostatniej osoby w Polsce, która poniosła śmierć w wyniku oskarżenia o czary. Przedstawia trzy postaci znajdujace się na piaszczystej plaży nad brzegiem morza. Dwie z nich, mężczyzna i kobieta zaopatrzeni w długie kije wpatrują się w kobietę leżącą na ziemi. Ma ona zakrytą twarz i ciało spętane powrozami. Jest to właśnie Krystyna Ceynowa, pięćdziesięciojednoletnia wdowa po rybaku, która została  oskarżona przez mieszkańców  nadmorskiej wsi Chałupy (noszącej wtedy nazwę Ceynowa) o rzucenie uroku na Johanna Konkola, niechodzenie do kościoła oraz to, że na jej kominie siadały czarne wrony, będące szymbolem szatana. Kobieta została najpierw publicznie zlinczowana, następnie zamordowana.