Rysunek jest ilustracją do powieści Stefana Żeromskiego "Ludzie bezdomni". Przedstawia wystąpienie Tomasza Judyma na zebraniu warszawskich lekarzy.
Młody doktor w czasie swojego wykładu podniósł temat higieny wsród najbiedniejszych warstw społecznych:

Dr Tomasz zaczął czytać. We wstępie, ukutym robotą kowalską ze zdań i wyrazów pełnych erudycyi, była mowa o współczesnym stanie higieny. Nie tylko sentencje, w których ten sam rzeczownik powtarzał się kilkanaście razy, ale i myśli były twarde tudzież znane jak „Powrót taty”. Prelegent czuł na sobie i widział niby we mgle spojrzenia zimne, ostre i już ubarwione drwiną. Ale to mu dobrze zrobiło. Czytał o nowych usiłowaniach w sprawie dezynfekcji, stosowanych
w szpitalach, które zwiedził, o nowych środkach i zabiegach, na przykład o chinozolu, o przeróżnych stosowaniach sublimatu, o wszystkim, słowem, co z książek
i czasopism obcych wygrabił. Zaczęło to poniekąd interesować słuchaczów. Ciekawość ich wzrosła, gdy opisywał nowe środki dezynfekcjonowania mieszkań prywatnych, jak niepolimeryzowany formaldehyd — i inne. — Ta kwestia wypełniła pierwszą część rozprawki.
Na początku drugiej Judym zadał sobie pytanie, co nauka, tak bardzo w ogóle interesująca się sprawą zdrowotności, przedsiębierze dla higieny życia motłochu. Ażeby zbadać tę kwestię ze stron rozmaitych, zaczął opowieść o zjawiskach, które miał możność widzieć
w Paryżu i gdzie indziej. Mówił tedy o trybie życia tak zwanej armii rezerwowej przemysłu, o bandach koczujących, przepojonych absyntem, balujących w sali
du Vieux-Chêne, przy ulicy Mouffetard, albo w sali de la Guillotine itd. (...) (S. Żeromski, "Ludzie bezdomni")

Założenia Judyma nie spotkały się ze zrozumieniem ze strony audytorium.Warszawscy lekarze zlekcewarzyli problem, który dotykał przecież wiekszej połowy mieszkańców stolicy.

słowa klucze: Odczyt Judyma, "Ludzie bezdomni" S. Żeromskiego, ilustracje do "Ludzi bezdomnych", Krzysztof Henisz