Studiował na ASP w Krakowie u Władysława Jarockiego i Ignacego Pieńkowskiego, od lat 1930. związany z Grupą Krakowską, wtedy też poznał Władysława Strzemińskiego, był we Francji i Hiszpanii, dużo rysował, ilustrował książki, był scenografem i grafikiem, zaczynał od pejzażowego malarstwa realistycznego w duchu kapistowskim, później następuje zmiana stylu - do obrazów wkracza geometria, w 1963 prezentuje pierwszy obraz o elementach zmiennych z wpisanym w niego udziałem odbiorcy, od połowy lat 1960. dochodzi do tego kolor barwnych ruchomych płytek-kasetonów - to nieodbiegające od ogólnoświatowych trendów w sztuce pogranicze sztuki kinetycznej (zakładającej ruch w dziele sztuki) i konceptualnej, bowiem autor, według przyjętego przez siebie założenia, rezygnuje tutaj z części swego manualnego wykonawstwa cedując je na odbiorcę, a zachowując wyjściową ideę pracy, sam jej pomysł, koncept.

Pejzaż jesienny, ok. 1950?, sygn. p.g.r.: Marczyński, olej płótno, 59,7 x 72,7 cm, zakup, Kraków 1962, MNKi/W/354

Bibl.: Zbiory malarstwa polskiego. Katalog, opr. B. Modrzejewska, A. Oborny, Warszawa 1971, kat. 103, s. 12, 44, il.; 

Wyst.: Adam Marczyński. Wystawa monograficzna, Galeria Bunkier Sztuki w Krakowie (współorganizator ASP w Krakowie) 1999/2000.