Henryk Czarnecki  (1889-1972)

Urodził się w Czaplach Wielkich w ówczesnym województwie krakowskim, studiował w ASP w Krakowie (pracownie Teodora Axentowicza, Józefa Pankiewicza i Józefa Mehoffera, 1905–1910, dyplom 1912), od 1915 oddany pedagog w szkołach Kielecczyzny i Kielc, konserwator w kościołach w regionie i Dawnym Pałacu Biskupów Krakowskich (obecnie siedziba Muzeum), współorganizator Koła Adeptów Sztuk Pięknych (1924–1928) i Świętokrzyskiego Towarzystwa Miłośników Sztuki (1927–1939), współpracownik miesięcznika „Radostowa” (1936–1939), w czasie II wojny światowej nauczyciel w szkolnictwie zawodowym i tajnym (wraz z Ryszardem Praussem), w 1945 założyciel Wojewódzkiej Szkoły Rzemiosł Artystycznych, upaństwowionej w 1949 (obecne kieleckie liceum plastyczne), jej dyrektor w latach 1945–1966, w 1956 współzałożyciel kieleckiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych. Córka Wanda Czarnecka (1913–2007) podarowała największą część jego spuścizny artystycznej Muzeum Narodowemu w Kielcach.

Życie (Błazen), ok. 1925, olej, płótno, 77 x 118,2 cm, dar Wandy Czarneckiej 1997, MNKi/W/89.

Bibl.: Jeżewska E., Rajkowska I., Nabytki Muzeum Narodowego w Kielcach w latach 1996–1997. Dział Malarstwa i Rzeźby, w: Rocznik Muzeum Narodowego w Kielcach 2000, t. 20, s. 259, 265; Henryk Czarnecki 1889–1972 [katalog wystawy w Muzeum Narodowym w Kielcach], oprac. I. Rajkowska, Kielce 2001, kat. 33, s. 11.

Wyst.: Henryk Czarnecki 1889–1972, MNKi 2001.