Stanisław Ignacy Witkiewicz (1885-1939)

Syn malarza Stanisława Witkiewicza, w 1904 rozpoczął studia w krakowskiej ASP w pracowni Józefa Mehoffera, ale głównie kształcił i rozwijał się samodzielnie, podróżując po Europie i świecie (na przykład w 1914 uczestniczył w australijskiej wyprawie przyjaciela, sławnego antropologa, Bronisława Malinowskiego), związany był z formistami, ale w dwudziestoleciu międzywojennym ważniejsza stała się twórczość estetyczno-filozoficzno-dramatyczna oraz eksperymentalna fotografia artystyczna, która stanowi o światowej randze artysty. Witkacy wiele obrazów namalował, będąc pod wpływem narkotyków, a w końcu z szyderczą premedytacją założył Firmę Portretową Witkiewicz i Spółka, w ramach której powstało na zamówienie wiele portretów bardziej lub mniej znanych osób. Prace w zbiorach kilku polskich muzeów narodowych i okręgowych oraz w Muzeum Sztuki w Łodzi.

Portret Jadwigi Druckiej-Lubeckiej, 1937, sygn. l.d.: Ign. Witkiewicz 1937 […], pastel papier, 65 x 47 cm, mienie podworskie (Druccy-Lubeccy, Bałtów, dawny powiat Iłża) 1945, MNKi/W/1120.

Bibl.: Zbiory malarstwa polskiego. Katalog, oprac. B. Modrzejewska, A. Oborny, Warszawa 1971, kat. 189, s. 64; Jeżewska E., Portret z okresu międzywojennego w zbiorach Muzeum Narodowego w Kielcach. Malarstwo – rzeźba, w: Rocznik Muzeum Narodowego w Kielcach 1995, t. 18, s. 144–145, 167.

Wyst.: Panie z dworów i pałaców, Muzeum Zamoyskich w Kozłówce 2006