W Skawinie, nieopodal Krakowa, w 1909 r. powstały jako spółka akcyjna dra Arnolda Ehrenpreisa, dra Ludwika Merza oraz inż. Henryka Frankla Skawińskie Zakłady Materiałów Ogniotrwałych. Produkcja ruszyła już w następnym roku, a od 1917 uruchomiono dodatkowo dział fajansów. Wytwórnia produkowała głównie popularny fajans użytkowy, jak: miski, kubki i talerze na potrzeby miejscowej ludności. W Skawinie zrealizowano jednak kilka ciekawych projektów ceramicznych, m.in. rzeźbę autorstwa Konstantego Laszczki. Jest to smukła figurka stojącej kobiety opartej plecami o pień drzewa, wyrastający z prawie prostokątnej, nierównej podstawy i ukrywającej w dłoniach twarz. Praca jest zatytułowana Ewa z drzewem jabłoni.

Konstanty Laszczka (1865-1956), rzeźbiarz, ceramik, malarz i grafik, od 1885 kształcił się w Warszawie po kierunkiem Jana Kryńskiego i Ludwika Pyrowicza. Jako laureat konkursu Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych, w latach 1891-1896 przebywał na stypendium w Paryżu, studiując pod kierunkiem Antoine'a Mercié, Alexandre'a Falguiere'a oraz Jeana Léona Gérôme'a. Po powrocie z Paryża do 1899 był nauczycielem w Warszawie, następnie przeniósł się do Krakowa, gdzie objął katedrę rzeźby Akademii Sztuk Pięknych, którą prowadził do 1935. W latach 1900-1910 sprawował patronat artystyczny nad fabryką Józefa Niedźwieckiego w Dębnikach pod Krakowem. Był jednym z założycieli Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka” oraz członkiem innych stowarzyszeń twórczych. Jego uczniami byli m.in.: Bolesław Biegas, Xawery Dunikowski, Henryk Kuna, Ludwik Puget.