Panna na Oblęgorku

Panna na Oblęgorku i na frankach Nobla - historia życia i twórczości Jadwigi Sienkiewiczówny

29 grudnia 2019 roku upłynęło 50 lat od śmierci Jadwigi z Sienkiewiczów Korniłowicz, córki Henryka Sienkiewicza, w młodości malarki i poetki, tłumaczki literatury francuskiej i angielskiej.

Wystawa przygotowana w Oblęgorku jest opowieścią o życiu i działalności tej wyjątkowej kobiety, w kontekście czasów, w których żyła, wydarzeń, których była świadkiem oraz napotkanych na swej drodze ludzi. Na ekspozycji znajdują się unikatowe materiały archiwalne, w tym niepublikowane dotąd fotografie i korespondencja, dokumentujące bardzo trudne dzieciństwo Jadwigi Sienkiewiczówny, okres edukacji, wpływ jaki na kształtowanie jej charakteru wywarli Stanisław Witkiewicz, Stefan Żeromski oraz ciotka Jadwiga Janczewska, okres pierwszej wojny światowej, podczas której  wykazała się odwagą i oddaniem sprawie polskiej, a także czasy małżeństwa z Tadeuszem Korniłowiczem, wreszcie związki z oblęgoreckim domem rodzinnym i jej znaczenie dla powstania w nim muzeum. Świadectwem tego jak ciekawym małżeństwem byli Korniłowiczowie są prezentowane na wystawie dzienniki zięcia Sienkiewicza, który o rękę córki pisarza uparcie walczył przez niemal dwie dekady.

 Istotną częścią wystawy są obrazy, zarówno te namalowane przez samą Sienkiewiczównę, jak i znakomite portrety Leona Wyczółkowskiego (Portret Brunona Abakanowicza) czy Jacka Malczewskiego (Portret Stanisława Witkiewicza). Wkład Jadwigi Korniłowicz w polską kulturę pokazany został poprzez prezentacje zbioru jej tłumaczeń – dzieł Josepha Conrada, Romaina Rollanda, Oscara Wilde’a. Na wystawie pojawiły się rękopisy jej wierszy, do niedawna nieznane, odnalezione w zbiorze korespondencji Stefana Żeromskiego i Zofii Abakanowicz. Zarówno Witkiewicz, jak i Żeromski nakłaniali Sienkiewiczównę do ich publikacji, ona sama tuż przed śmiercią zniszczyła te, które pozostały w jej rękach.

Wyjątkowe znaczenie ma prezentowany na wystawie wiersz, napisany dla córki przez Henryka Sienkiewicza, stanowiący rodzaj profetycznego przesłania. Jadwiga Sienkiewiczówna, będąc niespełna dwuletnim dzieckiem, straciła matkę. Jej śmierć była niepowetowaną stratą, która na całej rodzinie odcisnęła ślad. Wyjątkowo odbiła się na życiu Jadwigi, która straciła osobę uznającą niezależność kobiet, będącą admiratorką ich  prawa do nauki i pracy. Sienkiewicz, który jako jeden z przedstawicieli pozytywizmu, powinien uważać tę kwestię za oczywistą, okazał się być konserwatystą, blokując wykształcenie córki, świadomie lub nie hamując jej potrzebę artystycznego wyrazu, kolejne podejmowane przez nią próby usamodzielnienia się. Wystawa porusza również temat emancypacji kobiet na przełomie wieku XIX i XX.

Kurator: dr Agnieszka Kowalska-Lasek

Koordynator: Łukasz Wojtczak

Wystawę można oglądać do 30 sieprnia 2020 r.

FOTORELACJA Z WERNISAŻU

EKSPOZYCJA

Wystawie towarzyszy publikacja
dr Agnieszki Kowalskiej-Lasek

O WYDAWNICTWIE

Sfinansowano ze Środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego

PATRONAT HONOROWY:                                                                        

PATRONAT MEDIALNY:

na zdjęciu:

Jadwiga Sienkiewiczówna, Wierna Rzeka, Biblioteka Raczyńskich

Powrót