W jadalni umieszczono dębowy stół z krzesłami oraz jesionowy kredens pochodzące z posagu pierwszej żony. Orzechowy bufecik i jasna trójdzielna szafa - dzieło podopiecznych księży Salezjanów z Kielc - uzupełniają wnętrze.
W tym pomieszczeniu znów można podziwiać przedmioty, którymi jubilat został obdarowany. Takim darem (z Gniewania na Podolu) jest granitowy stolik, na którym ustawiono samowar. Kiedyś parzono w nim aromatyczną herbatę.
Zegar przypominający kształtem kapliczkę zakopiańską, zaprojektowany przez Stanisława Witkiewicza, to dar od zegarmistrza Ferdynanda Woronieckiego. Na grawerowanej tarczy zamiast cyfr mamy pierwszą literę imienia i nazwisko pisarza. Nad nim wisi cenna kolekcja portretów bohaterów Trylogii namalowana przez Piotra Stachiewicza.
Niewyobrażalną pracę wykonał łódzki kaligraf Ferman. Używając gotyku, ułożył złote myśli twórcy Quo vadis w taki sposób, że powstał oryginalny „pisany” portret Sienkiewicza.
Ciekawy pod względem artystycznym jest cykl ilustracji do Bajek z tysiąca i jednej nocy podarowany pisarzowi przez malarza Józefa Deskura z Sancygniowa. Rysunki te mogli podziwiać amerykańscy czytelnicy, dzięki fotografiom wykonanym przez tłumacza Jeremiasha Curtina, bawiącego tu z żoną w 1903 roku. Z wizyty tej powstał obszerny fotoreportaż. Miał on zaspokoić ciekawość amerykańskich wielbicieli, którzy chcieli wiedzieć, jak żyje i mieszka autor Trylogii.
Dużą wartość poznawczą i historyczną mają fotografie rodzinne ukazujące pisarza w różnych okresach jego życia. Szczególnie ważna jest dla nas ta, przedstawiająca Sienkiewicza w towarzystwie dzieci w parku oblęgorskim. Fotografię wykonano w 1902 roku, a kolumienka zachowała się do dziś.
Najciekawsze eksponaty
Zegar był darem jubileuszowym dla Henryka Sienkiewicza od warszawskiego zegarmistrza, Ferdynanda Woronieckiego. Datowany jest on na lata 1900-1902.
Obudowa zegara stylizowana na zakopiańską kapliczkę, została zaprojektowana przez przyjaciela pisarza, Stanisława Witkiewicza, uchodzącego za twórcę tzw. stylu zakopiańskiego. Kapliczka posiada półszczytowy dach z pazdurem, kryty imitacją gontu. W jego szczycie znajduje się charakterystyczny motyw promieni słońca. Cokół i ściany kapliczki zdobione są ciętym ornamentem geometryczno - roślinnym.
Srebrna tarcza zegara zamiast cyfr posiada litery: H SIENKIEWICZ. Wygrawerowane są na niej również sceny z utworów pisarza, wraz z podpisami. W centrum - Qvo vadis Domine, po prawej stronie: na dole - Pojedynek Kmicica z Bogusławem pod Prostkami, na górze - Książe Jeremi na mogile. Z lewej strony: na dole - Pani Wołodyjowska na polu bitwy, na górze - Sąd Boży. Na tarczy wygrawerowane są także daty związane z jubileuszem: 1875 i 1900, a po środku u góry portret Sienkiewicza. Mechanizm zegara stanowi napęd sprężynowy, regulator wahadłowy, wychwyt Grahama, wskazania oraz bicie kwadransowe.
Znajdujący się w jadalni samowar, służył do parzenia herbaty. Dziś przypomina on o charakterze tego pomieszczenia. Według tradycji urządzenie pochodziło z posagu pierwszej żony Henryka Sienkiewicza - Marii z Szetkiewiczów. Samowar datowany jest na rok ok. 1880.
Szczególną popularnością samowary cieszyły się w Rosji oraz w Iranie. Klasyczna konstrukcja składa się ze zbiornika na wodę, przez który przechodziła pionowo rura na węgiel drzewny, z rusztem u dołu. W dolnej części zbiornika znajdował się kranik do spuszczania wody, a u góry miejsce na czajnik na esencję.
Samowar z oblęgorskiego pałacyku, wsparty jest na czterech nóżkach, zakończonych lwimi łapami i w całości pokrytych plastyczną dekoracją kwiatowo-owocową. Nad podstawą, na okrągłej, wysklepionej stopie, znajduje się okrągłe palenisko z otworami wentylacyjnymi w formie lilijki. Samowar posiada półkolisty korpus z szerszym kołnierzem. W górnej części korpusu i na brzegu kołnierza, znajdują się pasy drobnych żłobkowań. Przy korpusie umieszczony jest kranik, wychodzący z puklowanej rozetki i zakończony stylizowaną głową orła, z ruchomą, puklowaną rączką z rokajowymi uchwytami. Z boku korpusu znajdują się dwa wolutowe uchwyty, zdobione liśćmi akantu. U dołu są one zakończone baranimi głowami, a u góry zwieńczone owocem winorośli i rozetką. Uskokowo wysklepiona pokrywa samowaru, zwieńczona jest okrągłą koronką z lilijkowatymi otworami. Wewnątrz urządzenia znajduje się cylindryczny kominek.
