Biblioteka w Pałacyku Henryka Sienkiewicza liczy około trzech i pół tysiąca woluminów, z czego siedemset pozycji to książki należące kiedyś do pisarza.
Są na nich pieczątki z inicjałami H.S. lub napisem Oblęgorek. Niestety, jest to tylko znikoma część dawnego księgozbioru oblęgorskiego. Najwięcej książek zostało zniszczonych podczas drugiej wojny światowej. Stało się tak na skutek tajnego rozkazu policji hitlerowskiej, nakazującego już w 1938 roku konfiskatę dzieł Sienkiewicza, niebezpiecznego dla faszystowskiego reżimu w Niemczech.
Wśród książek, które pozostały z biblioteki Noblisty, duży zbiór stanowią starodruki, czyli utwory wydane przed 1801 rokiem. Pod względem treściowym obejmują różne dziedziny wiedzy, przeważają jednak dzieła z zakresu historii i literatury. Najstarszy z nich to książka wydana w 1555 roku. Jest to dzieło “De origne et rebus gestis Polonorum”.
Ta kronika to najważniejsze dzieło Marcina Kromera (1512-1589), biskupa warmińskiego, sekretarza Zygmunta I Starego i Zygmunta II Augusta. Napisana po łacinie, ukazała się w roku 1555, a na język polski została przetłumaczona dopiero w XVII wieku. Autor wykorzystał w niej kroniki Galla Anonima, Jana Długosza i Bernarda Wapowskiego.
Do ważnych pozycji zaliczyć należy także Ustawę rządową z 3 maja 1793 roku.
W zbiorach biblioteki oblęgorskiej są nawet takie białe kruki jak osiemnastowieczna edycja dzieła Prawa, Konstytucje i Przywileje Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego i Wszystkich Prowincji należących.
Duży zbiór stanowią przekłady dzieł Henryka Sienkiewicza na języki obce, niekiedy bardzo egzotyczne. Należy tu wymienić język chiński, hebrajski, esperanto…
Wiele z nich to książki, które Sienkiewicz otrzymał jeszcze za życia. Często są w nich dedykacje dla pisarza. W niektórych można podziwiać piękne ręcznie wykonane ilustracje.
Zbiory biblioteczne sukcesywnie od chwili powstania muzeum powiększają się o kolejne opracowania dotyczące życia i twórczości Henryka Sienkiewicza.
