Wokół Pałacyku Henryka Sienkiewicza rozciąga się przepiękny park w stylu angielskim.
Urządzał go, bardzo znany na ówczesne czasy ogrodnik, Franciszek Szanior, twórca Ogrodów Botanicznego, Saskiego oraz wielu innych na terenie całego kraju. Przybywający licznie w te strony, w czasach pisarza, dziennikarze opisywali z zachwytem jego uroki:
Po parku błądzić można dni całe wśród balsamicznej woni górskich porostów, pięknej przyrody i poważnego szmeru drzew.
Jego walory doceniał też sam Sienkiewicz, często chwaląc się parkiem w listach do znajomych. Natomiast trzecia żona pisarza, Maria Babska, czynnie dbała o to, aby na parkowych rabatach królowały przepiękne odmiany róż, między innymi „koralia”.
Szata roślinna parku jest bardzo bogata i charakteryzuje się dużą różnorodnością gatunków. Dominującymi drzewami w parku są: dęby, lipy drobnolistne, jesiony wyniosłe, graby, brzozy czy klony. W skład drzewostanu wchodzą również rzadkie gatunki takie jak: tulipanowce, obsypane latem kwiatami łudząco przypominającymi tulipany ogrodowe, dęby szypułkowe, platan klonolistny, brzoza 'Youngii', rajska jabłoń. Najstarsze okazy drzew dawno przekroczyły wysokość 20 m. Do najwyższych możemy zaliczyć modrzewie pospolite mierzące około 30 m. Niewiele niższe są jesiony wyniosłe czy dęby.
W parku rosną także głogi, olsze czarne, świerki, kasztanowce, wierzby, brzozy oraz grochodrzewy. Cudownym uzupełnieniem drzewostanu są krzewy. Do najciekawszych z nich należą perukowce podolskie, które zachwycają delikatnym kwiatostanem przypominającym perukę. Oprócz nich można u nas zobaczyć ogromne cisy pospolite, sumaki octowce, tawuły wczesne, cyprysiki, krzewuszki cudowne, forsycje, wiciokrzewy oraz berberysy.
