.png)
Piotr Ściegienny - pijar, działacz społeczny i niepodległościowy. Urodził się 31.01.1801 roku Bilczy koło Kielc, zmarł 6.11.1890 roku w Lublinie.
Uczył się w szkole elementarnej w Brzezinach, następnie uczęszczał do Szkoły Wojewódzkiej w Kielcach. W 1827 roku w Warszawie rozpoczął studia seminaryjne, które kontynuował w kolegium pijarskim w Opolu Lubelskim. Tam dodatkowo uczył w zakonnej szkole wydziałowej. W 1832 roku otrzymał święcenia kapłańskie. Posługę kapłańską sprawował w regionie lubelskim.
Mocno angażował w demokratyczny ruch konspiracyjny, utrzymywał kontakty z działaczami z całego kraju oraz emisariuszami Towarzystwa Demokratycznego Polskiego, Młodej Polski i Gromad Ludu Polskiego. Opowiadał się za zniesieniem pańszczyzny oraz wszelkich nierówności społecznych, wzywał do „akcji powszechnej” skierowanej przeciwko zaborcy. Zorganizował tajny spisek, działający na terenie ziemi lubelskiej oraz kieleckiej – tzw. Związek Chłopski.
Jest uważany za autora Złotej książeczki czyli historia rodu ludzkiego i in. pism, które propagował wśród ludu, a które wzywały do likwidacji wielkiej własności i walki z zaborcą. Planowane na październik 1844 roku powstanie chłopskie nie doszło do skutku z powodu zdrady. Kilkudziesięciu spiskowców aresztowano a sam ksiądz Ściegienny został pozbawiony praw publicznych i skazany na karę śmierci, zamienioną na bezterminową katorgę na Syberii. Pozbawiono go również godności kapłańskiej.
W 1871 roku wrócił do kraju. Dzięki wstawiennictwu biskupa lubelskiego Kazimierza Wnorowskiego – także ucznia Szkoły Wojewódzkiej w Kielcach – wyrok sądu kanonicznego uchylono i przywrócono Ściegiennemu godność kapłańską. Po śmierci ks. Ściegienny pochowany został w grobowcu biskupa Kazimierza Wnorowskiego.
Fot. ks. Piotr Ściegienny, z publikacji List Otwarty do polskiego ludu robotniczego, Polona
