Hermann Cohen

Cykl: Patroni Dialogu

Hermann Cohen (1842–1918) – niemiecki filozof pochodzenia żydowskiego.

Studiował filozofię i teologię na uniwersytetach we Wrocławiu, Berlinie i Halle. Był kontynuatorem myśli Immanuela Kanta, wybitnym matematykiem, logikiem i metodologiem, niezwykle cenionym wśród swoich uczniów.

Dialogizm Cohena wynika przede wszystkim z jego duchowego przywiązania do wyznawanego przez niego judaizmu, określanego mianem religii dialogicznej. Charakterystyczne dla jego prac jest podkreślenie, że droga racjonalizmu to jednocześnie droga do Boga i do człowieka. Zwracał uwagę na etyczny problem „Ty”, uświadamiający myślącemu podmiotowi konieczność zrozumienia jego własnego, moralnego „Ja”. Wedle jego rozważań, jedyna możliwa „świętość” wyraża się w odnoszeniu się człowieka do drugiego człowieka: odkrycie Innego prowadzi do uświadomienia sobie samego siebie.

Ukazując różnicę, a zarazem nierozerwalny związek między Ja i Ty, Cohen nie tylko poszerzył doktrynę moralną Kanta, lecz przyczynił się do jej znacznego pogłębienia, dając w filozofii podstawy do rozważań relacji Ja – Ty jako fundamentu etyki oraz filozofii dialogu, tematu rozwijanego następnie przez Rosenzweiga, Bubera czy Levinasa.

 

POWRÓT