Aktualności
Porcelana ćmielowska
Początkowo zakład pracował według założeń wprowadzonych przez Stanisława Cybulskiego. W reklamie wytwórni, zamieszczonej na marginesie Katalogu wystawy sztuki starożytnej i nowożytnej, stosowanej do przemysłu zorganizowanej w Warszawie w 1889 roku, widniał cały zespół wyrobów, z których część zapewne pochodziła jeszcze z czasów poprzedniego właściciela. Dyrektorem technicznym fabryki był w latach 1887–1890 Feliks Pawłowski – autor błękitnego, opalizującego szkliwa, po nim kolejno Stanisław Chełmiński, Frank i Hron. Między 1888 a 1900 rokiem produkowano w Ćmielowie m.in. serwisy Feston i Rokoko. Do produkcji weszły serwisy kawowe z prostymi, niskimi, cylindrycznymi filiżankami na pierścieniowych stopkach, o uszkach formowanych z trzech ceowych, spłaszczonych odcinków wałka. Naczynia te – dość licznie zachowane – występują w kompletach z miseczkowymi spodkami o zawsze gładkich kołnierzach. W skład serwisów wchodzą niewielkie, półowoidalne musztardniczki na podstawkach, z pokrywkami i łyżeczkami oraz naczynia na przyprawy złożone z dwóch miseczek o falistym obrysie kołnierza, połączonych uchwytem imitującym podwójną splecioną gałązkę. Aktualna produkcja fabryki ćmielowskiej została zaprezentowana na Wystawie Nowożytnych Tkanin i Wyrobów Ceramicznych, zorganizowanej w 1905 roku w Pałacyku Hutten-Czapskich w Krakowie. W katalogu wystawy wymieniono sześć serwisów stołowych: Francuski-gładki, Francuski Feston, Rococo-Meisen, Renaissance-Ćmielów, Muślin i Rococo-Sevres, których nazwy sugerowały tradycyjne kształty. Ponadto serwis do herbaty z czarkami, tzw. Monachijski, serwisy do kawy: Giewont, Irys, Anjour i Faule oraz sporo pojedynczych filiżanek ze spodkami, talerzy i talerzyków deserowych.
Naczynia dekorowano ręcznie, kompozycjami oszczędnymi w wyrazie, często – zgodnie z duchem epoki – linearnymi, asymetrycznymi, kładzionymi na kołnierzach talerzy i półmisków, ściankach sosjerek i filiżanek. Do repertuaru motywów – głównie roślinnych – weszły rodzime powoje, polne róże, dzwonki, stokrotki, maki i chabry, czasem pędy zbóż lub owoce poziomek i jagód, uzupełniane potraktowanymi konturowo źdźbłami traw i gałązkami. Krawędzie naczyń często podkreślają barwne paski.
