1 maja 1950 powstał Świętokrzyski Park Narodowy, jako trzeci park narodowy w Polsce – po Pienińskim i Białowieskim. Idea szczególnej ochrony Łysogór podjęta została z początkiem XX wieku przez Polskie Towarzystwo Krajoznawcze. Wspierał ją również Stefan Żeromski, którego biografia i twórczość jest trwale związana z najstarszymi górami Europy. Pierwszym obszarem, który poddano ochronie była w 1920 roku Góra Chełmowa – kompleks leśny ze stanowiskiem modrzewia polskiego. Cztery lata później ochroną objęto szczytowe partie Łysicy i Łyśca, by w roku 1932 powiększyć ten obszar o tereny przylegające do szczytów, a następnie wydzielić rezerwat na Miejskiej Górze. W ten sposób powstał trzon przyszłego parku, który oficjalnie utworzono 1 maja 1950 roku. Góry Świętokrzyskie zapisały wyjątkową kartę w historii rodzenia się polskiego krajoznawstwa na obszarze zaboru rosyjskiego. Były miejscem inspiracji dla artystów i naukowców. Aleksander Janowski, współtwórca PTK, z Łysicy „brał miarę gór”, a Stanisław Moniuszko inspirował się melodią jodeł świętokrzyskich, wszak w Tatrach nigdy nie był.
Obszar ten jest pełen walorów kulturowych, związanych z historią dawnego opactwa benedyktyńskiego i klasztoru świętokrzyskiego, a także współczesną działalnością Muzeum Przyrodniczego Świętokrzyskiego Parku Narodowego. W bogatą tradycję kulturową związaną z regionem i krajoznawstwem świętokrzyskim wpisuje się także nasze Muzeum, mające swoje początki w Muzeum PTK, powstałym w Kielcach w 1908 roku.
Prezentujemy zdjęcie Jana Kłodawskiego z kolekcji Działu Historii. Przedstawia uczestników wycieczki w Góry Świętokrzyskie, jakich wiele organizowali kieleccy krajoznawcy w połowie lat 30. XX wieku.
