Bohaterką tej paryskiej fotografii jest Helena Morsztynówna. Urodziła się w Warszawie w 1888 roku i pochodziła z nobliwej rodziny o francuskich korzeniach – jej pradziadek, Mikołaj Malhomme, po rewolucji francuskiej wyemigrował do Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Około roku 1901 wyjechała na studia pianistyczne do Wiednia, gdzie jej nauczycielem w Wiener Akademie był Emil Sauer. Dyplom, wraz z najwyższą nagrodą państwową, otrzymała w 1905 roku.
W następnych latach koncertowała w Warszawie, Wiedniu i Berlinie, a także w Hiszpanii, występując na dworze królewskim i wzbudzając zachwyt krytyków, stawiających ją w poczet najlepszych pianistek Europy. Od 1910 roku odwiedzała z koncertami Anglię i Francję – i być może wówczas paryskie atelier przy Boulevard des Italiens wykonało prezentowane zdjęcie, na którym uwieczniono polską hrabiankę w jasnej, długiej sukni z krótkim rękawami, trzymającą w rękach otwartą książkę i bukiet kwiatów.
Do roku 1914 koncertowała również we Lwowie, Krakowie i Poznaniu. Była portretowana przez Józefa Deskura i Olgę Boznańską. Podczas I wojny światowej zamieszkała w Cornigliano koło Genui, by zostać nadworną pianistką i nauczycielką muzyki włoskiej rodziny królewskiej. Z okazji odsłonięcia pomnika Fryderyka Chopina w Warszawie, wystąpiła na uroczystym koncercie w Genewie 14 listopada 1926 roku. Dwa lata później podjęła współpracę z MacPhail School of Music w Minneapolis w ramach letnich kursów pianistycznych. Pracowała jako pedagog także w Northern State Teachers College w Aberdeen, od czasu gdy Stany Zjednoczone stały się jej domem w roku 1939.
Współpracowała z Fundacją Kościuszkowską, propagowała kulturę polską w Ameryce, opiekowała się uzdolnioną młodzieżą, również pochodzenia polskiego, a jej recitale były relacjonowane przez „The New York Times”. Zmarła w 1954 roku w Nowym Jorku i została pochowana na tamtejszym cmentarzu Calvary.
___________________
Fot. Helena Morsztynówna, Atelier A. Felix, Boulevard des Italiens 6, Francja, Paryż, ok. 1910
