Prezentowana fotografia, wykonana w roku 1890 w ryskim atelier Friedricha von Cassano, uwieczniła Marię z Radziwiłłów Skórzewską. Arystokratka – ubrana w długą suknię z krótkimi rękawami, przewiązaną w pasie szarfą i w rękawiczkach sięgających ponad łokcie – została ujęta w pozycji stojącej, z wachlarzem w dłoniach, lekko wspierając się o krzesło z miękkim obiciem.
Bohaterka tego zdjęcia urodziła się osiemnaście lat wcześniej – 21 września 1872 roku – w litewskich Towianach, majątku Radziwiłłów z Nieświeża. W 1892 wyszła za mąż za Witolda Skórzewskiego, a pięć lat później małżeństwo przeniosło się do majątku w wielkopolskim Lubostroniu. Od czasu śmierci męża w roku 1912 zarządzała majątkiem, pracując również społecznie i charytatywnie.
27 grudnia 1918 roku wybuchło powstanie wielkopolskie. Maria Skórzewska osobiście założyła w Łabiszynie oddział Czerwonego Krzyża, lazaret i pralnię dla frontu północnego. Pracowała wówczas w lazarecie, pomagając lekarzom w opatrywaniu rannych. Dbała również o kuchnie polowe dla powstańców, organizowała dla nich zbiórki odzieży, finansowała działalność sztabu.
W okresie II Rzeczypospolitej kontynuowała działalność charytatywną, pomagając biednym i bezdomnym. W 1923 roku ufundowała pomnik Powstańców Wielkopolskich w Brzozie. Została również odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.
W październiku 1939 roku okupacyjne władze niemieckie zmusiły Marię Skórzewską do opuszczenia pałacu w Lubostroniu, a w następnym roku do przeniesienia się do Generalnego Gubernatorstwa. Zamieszkała w Krakowie, gdzie zmarła 11 stycznia 1944 roku.
Fot. Maria z Radziwiłłów Skórzewska, Zakład fotograficzny Friedrich von Cassano, Ryga, 1890
