Znany już w Cesarstwie Rzymskim stylus miał „rysik” ołowiany nie grafitowy. Dopiero w XVI wieku, w Anglii odkryto grafit. Grafit był bezpieczniejszy od ołowiu i rysował niemal na każdej powierzchni, jednak szybko się łamał. W XVII wieku grafit osadzano w drewnie. Dopiero w XIX wieku zaczęto produkować ołówki w kształcie znanym dzisiaj, najwięcej w Stanach Zjednoczonych. Również tam zaczęto malować ołówki na żółto. Kolor ten wynikał z dwóch powodów: grafit sprowadzano z Chin, a kolor żółty był symbolem monarchii. Stąd też nazwa „chiński ołówek”.
W XIX wieku, również w Ameryce zaczęto na koniec ołówków nakładać gumkę. Powód był oczywisty, w ten sposób gumka zawsze była pod ręką.
Istnieje 20 stopni twardości ołówków:
9H, 8H, 7H, 6H, 5H, 4H, 3H, 2H, H, F, HB, B, 2B, 3B, 4B, 5B, 6B, 7B, 8B, 9B.
Rodzaje ołówków oznaczone literą H (ang. hardness – twardość) – to ołówki twarde o jasnym odcieniu kreski. 9H jest najtwardszym z ołówków, natomiast H jest najbardziej miękkim z twardych ołówków.
HB i F – używamy do szkicowania, konturów, rysunku technicznego i pisania (łatwo się ścierają).
Ołówki oznaczone literą B (ang. black – czarny) to ołówki miękkie. Najbardziej miękki jest 9B, natomiast B będzie najtwardszym z miękkich ołówków.
B – 9B używamy do rysowania grubych linii, cieniowania.
Foto: MNKi
