Pędzle - wynalezione w III wieku p.n.e w Chinach, służyły do pisania znaków chińskich. Najstarszy znany pędzel pochodzi z grobowca w państwie Chu z Okresu Walczących Królestw (475-221 r. p.n.e.), był to drewniany trzonek z włosiem osadzonym przy pomocy bambusowej tulejki.
Kształty pędzli:
- płaski – tonowanie,
- półokrągły – do pokrywania większych płaszczyzn,
- okrągły – do malowania cienkich linii,
- o kształcie orzecha włoskiego – do cienkich linii i tonowania.
Zastosowanie pędzli:
- Pędzel o miękkim włosiu, np. do akwareli: wykonany z włosia wiewiórki, kuny. Jego cechą jest nabieranie dużej ilości farby(lub wody) bez zmiany kształtu pędzla.
- Pędzel o twardym włosiu - tzw. Szczeciniak ponieważ wykonany jest ze świńskiej szczeciny. Najlepiej sprawdza się w malarstwie olejnym. Można nim nabrać znaczną ilość farby i nie zmienia on kształtu. Twardymi pędzlami możemy również nadawać fakturę farbie na płótnie.
- Pędzle do lawowania czyli cieniowania (nakładania warstw koloru) to pędzle płaksie, półokrągłe, okrągłe, o kształcie orzecha włoskiego.
- Pędzle do mieszania farb – w kształcie wachlarza.
- Pędzle i wałki gąbkowe – nadają się do topowania i do decoupage, ze względu na mnogość kształtów pozwala stworzyć ciekawe efekty. Takie pędzle nadają się ponadto, do wszystkich rodzajów farb od wodnych po olejne.
- W muzeum, w pracowni konserwatorskiej używamy pędzli np. w technikach pozłotniczych.
Foto: MNKi
