Po raz pierwszy szkice i informacje o wczesnośredniowiecznym grodzisku w Wiślicy pojawiły się w 1821 roku. W kolejnych latach stanowisko to dalej budziło zainteresowanie wśród wielu naukowców. W ramach przygotowań do badań archeologicznych, które początkowo swoim zasięgiem objęły grodzisko, w 1948 roku zostały wykonane pomiary geodezyjne i plan warstwicowy pozostałości po grodzie.
Prace archeologiczne na grodzisku prowadzone były w latach 1949–1960. Wstępnie badaniem terenu zajmował się Zakład Archeologii Przedhistorycznej i Wczesnodziejowej Uniwersytetu Warszawskiego z upoważnienia Kierownictwa Badań nad Początkami Państwa Polskiego. Podjęte działania miały przynieść odpowiedź na pytanie o powstanie, rozwój i upadek państwowości Wiślan. Prace wykopaliskowe kontynuowano w latach 1951–1954 i w 1956 roku, a od 1958 w ramach nowo powstałego Zespołu Badań nad Polskim Średniowieczem Uniwersytetu Warszawskiego i Politechniki Warszawskiej. Badania nadzorowali archeolodzy: prof. dr Włodzimierz Antoniewicz i doc. dr Zofia Wartołowska. Celem prowadzonych działań było m.in. poznanie techniki budowy wałów w części północnej i zachodniej grodziska. Podczas trwania badań wykonano przekopy oraz przebadano dużą część majdanu.
Na grodzisku zostały też przeprowadzone badania weryfikacyjne. W 1983 roku dotyczyły one wstępnej analizy pozostałości reliktów. Natomiast w latach 1996–1998 roku przyniosły odkrycie tzw. suchego muru.
