Czyściec. Pieśń 30 (fragm.) 
Już ten siedmiogwiazd pierwszej nieb dziedziny
Co nie zna Wschodu ni Zachodu, ani
Innych mgieł nie zna, oprócz mgławic winy,
Tam zaś naucza, co czynią poddani
Swej powinności: jak ster Niedźwiedzicy
Uczy żeglarza, gdzie szlak do przystani,
Stanął; dwadzieścia czterej przodownicy,
Co w ślad Świecznika szli za świętym Ptakiem,
Do Wozu przyszli, do miru stolicy.
Jeden z nich, jakby niebios był śpiewakiem,
Pójdź oblubiona z Libanu, pójdź! woła.
Reszta wtór pieniem zawodzi jednakiem.
Jak w dzień ostatni na głos Archanioła
Błogosławiona gromadka powstanie
Z odzyskanego jestestwa wesoła,
Tak w stu powstali na świętym rydwanie,
Posłuszni hasłu, które ich przyzywa,
Posłowie, wróżbę śląc na zmartwychwstanie.
Alighieri D., Czyściec (Pieśń 30 – fragm.), w: Boska komedia, tłum. E. Porębowicz, Warszawa 1909.
