Raj. Pieśń 12 (fragm.) 
Zaledwie przerzekł swe ostatnie słowo
Błogosławionej ognik aureoli,
Święty krąg począł wirować na nowo.
Lecz zanim jeszcze pełną odbył kolej,
Już się krąg drugi w pierwszą tęczę wplata
I słowo z słowem, dźwięk z dźwiękiem zespoli.
Dźwięk, do którego w tych nadniebnych świata
Organach tak się mają ziemskie tony,
Jak do pierwo-słońc ich ziemska poświata. (…)
Weń poglądając, ludzie są tej wiary,
Że to znak boży pisany na chmurze,
Jako nie spuści więcej równej kary.
Tak więc naokół nas wieczyste róże
W girlandzie toczą swoje korowody,
Zewnętrzna średniej wtórując w tym chórze.
Aż gdy te wielkie i radosne gody,
Owe migoty i owa muzyka
Świateł, lubości pełna i pogody (…)
Hugo z San Victor i Piotr Mangiadore,
Piotra Hiszpana duch cię tutaj wita:
W dwunastu księgach jego słowo gore.
I Natan prorok, i Metropolita
Chryzostom, Anzelm, Donat blaski toczy,
Z którego dzieł wam pierwsza wiedza świta.
Rabanus tu jest, a obok rwie oczy
Duch Joachima, Kalabrji opata,
Co mowę pełną miał mocy proroczej.
Wysławiać tylu paladynów świata
Oto żarliwa uprzejmość mię skłania,
Oraz wymowność przeroztropna brata
Tomasza, a z nim ta święta kompania (…)
Alighieri D., Raj (Pieśń 12 – fragm.), w: Boska komedia, tłum. E. Porębowicz, Warszawa 1909.
