Dzień 79. Raj. Pieśń 12

100 grafik w 100 dni

Raj. Pieśń 12 (fragm.)                       Dante

Zaledwie przerzekł swe ostatnie słowo

Błogosławionej ognik aureoli,

Święty krąg począł wirować na nowo.

 

Lecz zanim jeszcze pełną odbył kolej,

Już się krąg drugi w pierwszą tęczę wplata

I słowo z słowem, dźwięk z dźwiękiem zespoli.

 

Dźwięk, do którego w tych nadniebnych świata

Organach tak się mają ziemskie tony,

Jak do pierwo-słońc ich ziemska poświata. (…)

 

Weń poglądając, ludzie są tej wiary,

Że to znak boży pisany na chmurze,

Jako nie spuści więcej równej kary.

 

Tak więc naokół nas wieczyste róże

W girlandzie toczą swoje korowody,

Zewnętrzna średniej wtórując w tym chórze.

 

Aż gdy te wielkie i radosne gody,

Owe migoty i owa muzyka

Świateł, lubości pełna i pogody (…)

 

Hugo z San Victor i Piotr Mangiadore,

Piotra Hiszpana duch cię tutaj wita:

W dwunastu księgach jego słowo gore.

 

I Natan prorok, i Metropolita

Chryzostom, Anzelm, Donat blaski toczy,

Z którego dzieł wam pierwsza wiedza świta.

 

Rabanus tu jest, a obok rwie oczy

Duch Joachima, Kalabrji opata,

Co mowę pełną miał mocy proroczej.

Wysławiać tylu paladynów świata

Oto żarliwa uprzejmość mię skłania,

Oraz wymowność przeroztropna brata

Tomasza, a z nim ta święta kompania (…)

 

Alighieri D., Raj (Pieśń 12 – fragm.), w: Boska komedia, tłum. E. Porębowicz, Warszawa 1909.

 

POWRÓT