Anna Zawadzka była wieloletnią towarzyszką życia Stefana Żeromskiego. Przyszła na świat 11 lipca 1888 roku w Siedlcach jako córka rejenta Antoniego Zawadzkiego i pianistki Marii z Wrotnowskich. Miała dwie siostry – Anielę oraz Natalię. Po śmierci ojca razem z matką przeprowadziła się do Warszawy, gdzie uczęszczała na pensję Natalii Porazińskiej. W 1904 roku rozpoczęła naukę w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych, gdzie uczyła się rysunku. Naukę kontynuowała w Paryżu oraz być może we Florencji.
Stefana Żeromskiego poznała w Warszawie w 1908 roku. W 1909 i 1910 roku spotykali się w Paryżu, gdzie Żeromski mieszkał z żoną Oktawią i synem Adamem. W 1913 roku we Florencji na świat przyszła ich córka Monika. Odtąd Anna zaczęła posługiwać się nazwiskiem Żeromska. Po śmierci Adama w 1918 roku kontakty pisarza z Oktawią niemal ustały. Związał się natomiast z nową rodziną. W 1920 roku kupił dla Anny willę „Świt” w Konstancinie, w której ta mieszkała aż do śmierci. Mimo że Anna Zawadzka nigdy nie zawarła związku małżeńskiego ze Stefanem Żeromskim, to swoim testamencie pisarz zaznaczył, że uznaje ją za swoją prawowitą żonę. Zmarła 14 lipca 1983 roku w Warszawie.