Muzeum Narodowe w Kielcach

Aktualności

Ostatnia wieczerza

Ostatnia Wieczerza to popularny motyw u polskich twórców ludowych. Na ekspozycji stałej Od sacrum do profanum. Malarstwo i rzeźba w sztuce ludowej prezentowane są cztery prace o tej tematyce.

Pierwsza praca to obraz namalowany przez Tadeusza Żaka w 1980 roku. Z obrazem tym wiąże się ciekawa historia: Do końca lat siedemdziesiątych XX wieku artysta znany był wyłącznie jako rzeźbiarz.
O zainteresowaniu malarstwem zadecydował przypadek i zamówienie do filmu pt. Ostatnia Wieczerza. Żak bardzo się starał, aby powstało dzieło, które, jak mówił - zadziwi cały świat. Wykonał dużego formatu płaskorzeźbę, ale niestety praca popękała. Wtedy rozczarowany rzeźbiarz porąbał ją i postanowił ten temat namalować. Zrobił ramy, naciągnął płótno i chwycił za pędzle. Praca się udała i od tego czasu postanowił malować. Obraz został zakupiony przez MNKi.

Płaskorzeźba wykonana przez Antoniego Barana w 1982 roku. Artysta w swojej twórczości najchętniej podejmował tematy religijne. Jego prace są łatwe do rozpoznania, gdyż zawsze stosował polichromię, którą dodatkowo pokrywał pozłotką i srebrzanką.

Temat ten podjął też Józef Zganiacz, który przez długie lata wykonywał zawód kowala, a rzeźbą zajął się dopiero po 60. roku życia. Wszystkie prace Zganiacza powstawały z jednego kawałka drewna, zwykle lipowego lub wierzbowego.

Ostatnia praca o tej tematyce należy do Adama Zegadły, który początkowo zajmował się wyrobem prostych mebli i zabawek. Spod jego ręki wychodziły bryczki, koniki na biegunach, motyle, samochody, karuzelki. Udział w rozwinięciu pasji twórczej artysty mieli też pracownicy Muzeum Narodowego w Kielcach, którzy odwiedzili dom Zegadły w celu zakupu zabawek. Gdy zobaczyli kilka rzeźbiarskich prac, zachęcili artystę, by kontynuował swoją pasję.
Tak też się stało, a Muzeum zakupiło pierwszeduże rzeźby przedstawiające świętych patronów.